مردم کردستان علیرغم شعارهای مجذوب و اغواگرانه‌ی گروههای تجزیه طلب،هیچگاه حاضر به تبعیت از آنان نشده‌اند.
هر زمانی توانستند در خود الگویی برای جامعه فراهم کنند،آن وقت می‌توانند شعار سر دهند و مردم هم به واقعیت و راستی شعارهایشان اطمینان پیدا خواهند کرد.
این موضوع به خوبی نشان می‌دهد که در این احزاب و خصوصا حزب دمکرات تا چه حد برای همسنگرانشان و خانواده ایشان احترام و ارزش قائل هستند.
پیشمرگ ساده و بی کس و بی بضاعت باید با نام راسان و باج گیری در گوشه و کنار مرزهای ایران و اقلیم کشته شود و کسی و حتی خانواده‌اش هم ندانند که کجا به خاک سپرده شده است.
دمکرات‌ها که به گذشته‌ی خود می‌بالند،چگونه است که پرچم اقلیم کردستان را برافراشته‌اند؟پس پرچم قاضی محمد کجا رفت؟؟؟!!!
این مرکز که متشکل از ۵ به اصطلاح حزب هستند در واقع ۲ حزب بودند و چون همدیگر را قبول نداشتند به پنج شاخه تقسیم شده و گرد هم جمع شده‌اند و شعارهای پر زرق و برق سر می‌دهند.
