کردستانیان بار دیگر ثابت کردند که به پای نظامشان جانشان را هم می‌دهند.
سران حزب به گونه‌ایی عمل می‌کنند که گویا فقط پیشمرگ‌ها آسیب می بینند چون فقط این افراد هستند که مجبورند شب‌ها نخوابند و تا صبح نگهبانی بدهند و دیگر افراد با خیال راحت‌تر به زندگی خود بپردازند.
افشاگری در خصوص باند و باندبازی در حزب دمکرات
مردم کردستان علیرغم شعارهای مجذوب و اغواگرانه‌ی گروههای تجزیه طلب،هیچگاه حاضر به تبعیت از آنان نشده‌اند.
هر زمانی توانستند در خود الگویی برای جامعه فراهم کنند،آن وقت می‌توانند شعار سر دهند و مردم هم به واقعیت و راستی شعارهایشان اطمینان پیدا خواهند کرد.
این موضوع به خوبی نشان می‌دهد که در این احزاب و خصوصا حزب دمکرات تا چه حد برای همسنگرانشان و خانواده ایشان احترام و ارزش قائل هستند.
پیشمرگ ساده و بی کس و بی بضاعت باید با نام راسان و باج گیری در گوشه و کنار مرزهای ایران و اقلیم کشته شود و کسی و حتی خانواده‌اش هم ندانند که کجا به خاک سپرده شده است.
دمکرات‌ها که به گذشته‌ی خود می‌بالند،چگونه است که پرچم اقلیم کردستان را برافراشته‌اند؟پس پرچم قاضی محمد کجا رفت؟؟؟!!!
این در حالی است که سران حدکا خود را در اقلیم کردستان مهمان می‌دانند و به قول خود به فکر زندگی عادی و روزمرگی نیستند.
