احزاب کردی و کمپ‌نشین که‌ ادعاهای بزرگ و شعارهای واهی سر می‌دهند،خود در عملی کردن شعارهایشان هیچگاه قدم برنداشته‌اند و تا الان در قالب شعار مانده‌اند؛

یکی از این شعارها که‌ سر می‌دهند،بحث خواندن و نوشتن با زبان مادری است،این احزاب معتقد هستند هر کسی که‌ با هر زبانی تکلم می‌کند باید با آن زبان هم بنویسد و بخواند.اگر اینگونه‌ باشد پس چرا در احزاب یا حزب دمکرات که‌ خود را سرقافله‌ی این مغازه‌داران می‌داند،هنوز نتوانسته‌ است که‌ هورامی‌ها،کلهرها و کرمانج‌ها را آنگونه‌ که‌ خود راضی هستند،قانع کند؟؟؟!!

افرادی که‌ با این زبان‌ها تکلم می‌کنند حق دارند که‌ با زبان خودشان در حزب هم بنویسند و هم بخوانند،هر کدامشان قدمت و تاریخ خود را دارد و حق دارند که‌ سهمی در رسانه‌های حزبی،بخش‌های آموزشی حزب و دیگر جایگاهها با زبان مادری خود بنویسند و بخوانند.

در آموزشگاه حزب افراد تازه‌ وارد فقط باید با سورانی بخوانند و صحبت کنند و دروس را نیز با همان سورانی تدریس می‌کنند؛پس کی و کجا حق افراد هورامی زبان و کلهر و کرمانج و…. رعایت می‌شود و برای زبان آنان نیز ارزش و احترام قائل می‌شوند؟در اینجاست که‌ به‌ خوبی مشخص می‌شود حزب فقط مشغول سر دادن شعار است که‌ نوشتن و خواندن با زبان مادری را حق طبیعی هر انسانی می‌داند.هر زمانی توانستند در خود الگویی برای جامعه‌ فراهم کنند،آن وقت می‌توانند شعار سر دهند و مردم هم به‌ واقعیت و راستی شعارهایشان اطمینان پیدا خواهند کرد.